Alora – Retreat of Integration

Daar stond ik dan, hoog bovenop een berg in de buurt van Malaga, om vijf prachtige vrouwen te ontvangen die de eigen-wijsheid, de eigen Selfsense wilde activeren, bekrachtigen en verankeren. Nog niet wetende dat dit ook voor mijn eigen proces teweeg zou brengen. De diepe dankbaarheid die ik leerde te voelen in dat moment, de teacher die in mij naar boven kwam, de vrouw die verbinding wilde creeren op de meest belichaamde diepzinnige manier. Daar, op die berg, integreerde ik al mijn leerlessen, mijn teachings en mijn wijsheid met hen.

Het proces naar het retreat toe was magisch. Nooit eerder had ik zoveel vertrouwen gehad in het proces en gingen de dingen zo moeiteloos. Luisteren naar dat diepe onderbuikgevoel, going with the flow, niet denken maar voelen. Alle practices die ik zo graag leer kwamen samen in de vormgeving van dit retreat. Maar zo ook de uitdagingen die erbij horen. En met veel plezier laat ik je meelezen in het proces er naar toe, dus lees mee en laat je inspireren…

Het is april 2023 wanneer ik op diezelfde berg in Malaga een workation houdt. Ik schrijf en begin steeds meer inspiratie te krijgen voor mijn boek. Zojuist heb ik de knoop doorgehakt om voor een langere periode alleen naar Bali te gaan om volledig terug te keren naar mijn kern. Een diepe ingeving leidde me tot die keuze en in volle angst en excitement besluit ik mijn ticket te boeken. Vanaf dat moment gaan mijn persoonlijke ontwikkelings- en groeiprocessen weer in een stroomversnelling. Dat gebeurt mij vaker, wanneer ik echt durf te luisteren naar de fluisteringen van mijn ziel. Bij elke nieuwe overwinning komt ook een obstakel die ik mag overwinnen. Elke berg heeft weer een dal. En nu zat ik daar, op mijn berg en kreeg ik duidelijk een visioen.

In een beeld van wolkachtige energie zie ik tijdslijnen voorbijvliegen. Energie frequenties die door mij heen suizen. Een aantal vrouwen schieten in het beeld voorbij en ik zie ze samen met mij samenkomen op deze berg. ‘Retreat’ komt als woord helder door. Mijn hart bonst in mijn keel en mijn sprankel wil knetteren. Gelijk maak ik stories met de vraag wie er interesse heeft en zet ik door op de energie die ik in dat moment voel knetteren.

‘Zal het dan echt zo zijn? Ga ik een retreat geven?’ Nog voordat mijn hoofd de kans krijgt om deze beweging in twijfel te trekken reageren de eerste vrouwen op mijn retreat idee. Precies die vrouwen die ik in mijn visioen voor me zag. Letterlijk de woorden ‘hier zat ik op te wachten’ tot ‘ik zei toch dat ik dit aan voelde komen, yes can’t wait!’. Mijn energie knettert de pan uit en ik spring op uit enthousiasme en doe een dansje. In dit soort momenten voel ik me zo gesteund, begeleid en dankbaar voor hoe de universele stromingen werken. Uiteindelijk verzamel ik 77 e-mailadressen van professionals en ondernemers die interesse hebben in het retreat. Terwijl ik weet dat we uiteindelijk met zeven vrouwen gaan zijn..

In mijn enthousiasme spreek ik uit naar de vrouw van de Bed & Breakfast dat ik bij haar het retreat wil geven. Hier op de berg mag alles samenkomen. ‘Dat lijkt me fantastisch, maar weet je zeker dat je het vol gaat krijgen?’. Glunderend kijk ik haar aan; ‘Ja, dat voel ik’. De laatste avond kijk ik uit over de sterren en zie ik het beeld dat ik ergens in september weer precies hier zo sta en laat daarna alles los in het volle vertrouwen dat de energie mij weer begeleid naar het juiste moment.

Eenmaal weer thuisgekomen van de workation ga ik weer verder met mijn mentorships, healings, brieven schrijven en sessies geven en heb ik tussendoor nog een modellenshoot in Parijs en Italie samen met mijn man. Het stroomt allemaal zo enorm dat ik mezelf af en toe even moet knijpen.

Op weer een prachtige berg in Italië vier ik dan ook mijn 32^e verjaardag met een lach terwijl ik in een prachtige trouwjurk sta voor een weddingshoot. En ook met een traan, om de rauwe reizen die ik figuurlijk de afgelopen jaren heb meegemaakt in de reis naar mijn authentieke zelf. Het ontvouwen van transgenerationeel trauma, het breken met de rol en de verkeerde plek als oudste dochter en daarbij de uitnodiging van heling in een reis naar het zwanger worden. Om nu letterlijk op solo reis te gaan naar Bali. Because my senses told me to go.

Dagboekmoment 9 mei 2023:
32 jaar jong, wat zal ik daarover toch schrijven. Ik startte de ochtend met gemengde gevoelens. Ergens onder de kussens willen wegduiken terwijl ik de hele dag voor een camera mag staan shinen in het prachtige Italië met de liefde van mijn leven. Het transformatie verhaal lijkt niet te zijn gelopen zoals ik in mijn hoofd had bedacht. Waar ik dacht nu ondertussen toch wel ergens zwanger te zijn is dit niet gebeurt en kwam de grootste beweging naar boven die ik nodig had te voelen; ik ben er oke mee. Niet omdat ik geen kinderen wil. Maar wel omdat ik op dit moment een gezondheids- en energieniveau heb waar ik intens van geniet. Ik leef. Ik pluk de dag. Ik doe dingen die mij blij maken en ik heb geleerd onvoorwaardelijk voor mezelf te kiezen en van mezelf te houden.

Ik voel me vrij. Licht. Sprankelend. Vol ambitie en creativiteit. Dankbaar en in beweging. Vol verlangens terwijl ik momenten van angst en pijn liefdevol weet in te wikkelen. De vrouw in mij is ontwaakt en staat nu volledig in haar licht. De moeder in mij wacht geduldig op haar juiste moment. De spreker en schrijver pakt de komende maanden volledig haar podium. 32 jaar en het wordt niet mooier. Het is het al. En ik kan volledig in dat gevoel zakken en ervan genieten. Dat is mijn grootste cadeau.

In mei stap ik in het vliegtuig om naar Bali te vliegen en ondertussen heb ik nog steeds niets actiefs gedaan aan het retreat. ‘Je moet toch wel iets doen nu Elody, gehoor geven aan de interesse, een programma schrijven, e-mailen?’ hoor ik in mijn hoofd suizen. Maar ik voel het nog niet… dus ik wacht op het juiste moment. Omdat ik weet dat reageren op de energie mij het meeste brengt.

Op 24 mei 2023 word ik onrustig wakker. De energie begint weer door me heen te stromen en ik kan me op niets anders concentreren dan wat er ‘doorkomt’. In die momenten voel ik woorden en zinnen opkomen die ik op moet schrijven. Dan ben ik even in mijn ‘genius zone’ en krijg ik dat beeld voor mij van de pianospeler in de film ‘Soul’ die helemaal in zijn passie de tijd voorbij laat drijven. In die momenten ben ik compleet verbonden met mijn hoogste zelf om vorm te geven vanuit innerlijke wijsheid. Enige tijd verstrijkt in die genius-zone en met het knipperen van mijn ogen zie ik dat ik zojuist een PDF heb gemaakt met een aanbod, programma-indeling en prijs.

‘Wow, serious, did I just do that?’ zeg ik hardop tegen mezelf.
Ga ik het dan nu sturen naar alle 77 mensen in de e-mail lijst of enkel naar de mensen die ik in mijn visioen heb gezien? Oef, een onzekerheidprikkeltje boven mijn navel. Toch wel een beetje spannend. Het oude zinnetje komt naar boven drijven; ‘wie denk je wel niet dat je bent Elody?’.

Terwijl ik intap op de groep vrouwen die ik voor me heb gezien zie ik er inmiddels nog een paar en begin ik te twijfelen. Mijn intuitie hoor ik fluisteren: ‘dit zijn de volgende vrouwen’ maar voor de zekerheid neem ik toch twee van die vrouwen mee in de mailing. Naar 7 mensen stuur ik de mail en grinnik hardop terwijl ik zie dat het PDF-bestand 3,3 MB is. Dubbele cijfers als synchroniciteit. De slechte wifi maakt dat ik met moeite de technische functionaliteiten voor mijn website kan updaten wat mij even knorrig maakt. Daarna neem ik snel een duik in het zwembad om af te koelen en mijn zenuwen te bedwingen voor de volgende stap…

‘Ik heb zojuist de mail verstuurd voor mijn retreat naar de mensen die in mijn energieveld zaten’, deel ik op mijn stories. Mijn hart bonkt in mijn keel en ik ga snel op pad om de zenuwen van mij af te schudden. Op de scooter voel ik ergens langs de weg te willen stoppen waar ik een bebost trappetje omhoog de jungle in loop. Voor ik het weet bevind ik mij compleet afgelegen in de wildernis en voel ik zoveel verbinding met mezelf terwijl de bomen fluisteren ‘you are on the right path, stay connected with us’. Tranen schieten in mijn ogen.

In deze intieme momenten is het onmogelijk in woorden vast te leggen hoeveel verbinding je met de natuur kunt voelen, omdat je de natuur in jezelf weer ervaart.

Na mijn natuurlijke momentje met moeder aarde beland ik in een lunch café en open ik mijn mobiel. Van de zes plekjes zie ik in dat moment dat er nog maar een plekjes vrij is met WhatsApp berichten vol blijheid om het plekje te krijgen. Precies die vrouwen die ik ken, die ik heb gezien, die al een tijdje hebben geïnvesteerd in de energie-uitwisseling met mij in de vorm van sessies en mentorships.
En in dat moment flitsen de verbindingen van deze vrouwen onderling, van mij met hen, de energiefrequenties en betekenissen van dit retreat voorbij. Weer tranen in mijn ogen. Van diepgang en magie.

‘Het retreat zit al bijna vol…..’ deel ik op mijn stories en ik sla mijn handen voor mijn mond terwijl ik het uitspreek. Ik kan het niet geloven. En toch is het waar. Aan het einde van de avond is het retreat uitverkocht en mijn hart gevuld met dankbaarheid. Enthousiast app ik de vrouw van de B&B om de datum definitief vast te zetten. In september ben ik er weer….

De dagen en weken die volgen in Bali zijn voorbereiding voor mijn processen en het retreat. De natuurelementen blijken een belangrijk onderdeel te zijn van het programma en mijn eigen laatste helingsprocessen. Zo dompel ik mij voor het eerst in mijn leven onder in een ijsbad, mediteer ik bij een stenen cirkel, zing ik vurig tijdens gitaar avondjes met gemaakte vrienden en hoor ik de wind telkens fluisteren. Ontmoet ik bijzondere mensen met grootste verhalen en ontdek ik de diversiteit aan spiritual practices waarin ik ervaar hoe sterk ik bij mijn eigen authentieke kern kan en mag blijven. En schrijf ik de eerste hoofdstukken van het boek wat ik wil schrijven. Voor mezelf en alle versies die ik ben geweest.

Uiteindelijk blijf ik 7 weken in Bali en vlieg ik op 7-7-2023 weg. Daar volgt de rauwe integratie van de reis van Bali, want ik voel dat ik niet meer hetzelfde ben. Dat de energie die in gang is gezet mij vraagt om mezelf nog meer te laten zien. En met elke verandering die jij van binnen naar buiten maakt, verandert ook de omgeving en de mensen die daarbij horen. De rauwheid van die processen maken het mensenleven ingewikkeld. Omdat in dit mensenleven we oude verhalen van afwijzing, miskenning en projecties ervaren waardoor gepijnigde innerlijke kindjes huilen. Ik weet niet of die rouwheid ooit anders gaat voelen. Ik vermoed van niet. Bij afscheid, verlies, verandering en/of transformatie hoort ook rouw en pijn. Toch is het precies wat nodig is om weer een stukje dieper te duiken in de laagjes van mijn zijn. Elke nieuwe fase vraagt om het verwerken van emoties. Het doorvoelen van wat nog aandacht nodig heeft. Soms op plekken waar je het niet had verwacht. Om je voor te bereiden op de versie die je diep van binnen voelt. De glinsteringen door de kiertjes weer toe te laten. De schaduw met liefde te verlichten. Alles dient. Angst en liefde kunnen niet zonder elkaar bestaan. Dus dompel ik mij onder in al die ingewikkelde processen om  de draagkracht op een nieuw niveau te mogen ervaren. Voor mezelf, met de ander. En zegt mijn innerlijk kind tegen mij: ‘kijk omhoog!’ terwijl ze met vrouwen in blauwe jurken aan het dansen is. En mijn tranen vallen terwijl ik haar vertel dat het mij in dat moment nog even niet lukt…

Op zondag 3 september 2023 vlieg ik richting Malaga. Mijn liefste knuffelt mij en zegt me hoe trots hij op me is. Tranen in mijn ogen. Van liefde. Voor de man die mij steunt en er is in elk proces die ik aanga. Of het nu een ondernemersreis is of ziekenhuiservaring. Hij is er. Altijd. Like a rock. Steady and comforting. Eenmaal in het vliegtuig voel ik rustig aan de glinsteringen door de kiertjes komen en de energie in mij ontwaken. Door de taxichauffeur word ik opgehaald om weer op de prachtige bergachtige bestemming aan te komen. Op mijn voorbereidingsdag hoor ik de fluistering ‘laat het programma los en vertrouw op het proces, de vrouwen zijn er klaar voor en jij ook’. De ochtend van de aankomst begint de energie te stromen en schrijf ik intuïtieve teksten op in een boekje wat elke vrouw krijgt voor het proces wat ze mogen aangaan.

De vijf dagen die daarna ontstaan, dat is eerlijk gezegd heel moeilijk in woorden te vatten. Dat is echt een gevalletje ‘je had erbij moeten zijn’.

Wat ik je wel kan vertellen is dat wanneer er vertrouwen is, een veilige omgeving en je elkaar in het licht zet ontstaan er bijzonder krachtige energievelden die heel veel verrijking en verschil kunnen maken voor nu en later. Thema’s als innerlijke veiligheid, intuïtieve familieopstellingen, energetisch koordenwerk, werken met innerlijke delen, intuïtie herkennen en verdiepen, vrouwencirkels, werken met de natuurelementen en het zenuwstelsel, werken met mannelijke en vrouwelijke energie. Het kwam allemaal voorbij in flow en in momenten van weerstand. Door met elkaar te zijn en behoeften en grenzen te communiceren. Groepsdynamieken in persoonlijke processen en andersom.

Op 09-09-2023 vlogen deze vrouwen terug naar Nederland en voelde het als een voltooiing van processen voor hen en voor mij. De kracht, de waarheden, de wijsheden die gedeeld en ervaren werden. Het vertrouwen dat gevoeld werd. En zo sta ik in de avond weer op datzelfde plekje op het terras op die berg, houd mijn innerlijk kindje mijn hand vast en wijst met haar selfsense vingertje naar de sterren: ‘KIJK OMHOOG’. En dit keer kijk ik met haar omhoog. En zie ik wat zij mij al de hele tijd wilde laten zien, waar ik nog te bang was om naar te kijken.

This is just the beginning…
And it all makes sense when you trust the process.

Liefs, Elody